Książka pobytu na strzelnicy – co to jest?

Książka pobytu na strzelnicy, książka strzelnicy, rejestr pobytu na strzelnicy – te wszystkie nazwy odnoszą się do jednego i tego samego dokumentu. Jest to forma prowadzenia ewidencji, która potwierdza, że w danym miejscu konkretna osoba faktycznie odbywała strzelanie. Obowiązek prowadzenia książki pobytu na strzelnicy zawarty jest wprost w Rozporządzeniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 marca 2000 roku w sprawie wzorcowego regulaminu strzelnic.Oczywistym założeniem jest, że zajęcia strzeleckie muszą się odbywać w sposób prawidłowy, a więc zgodny z prawem i z regulaminem strzelnicy akceptowanym przez MSW. Skrupulatne i rzetelne prowadzenie książki pobytu na strzelnicy jest jednym z warunków prawidłowego prowadzenia zajęć.

Co powinna zawierać książka pobytu na strzelnicy?

Punkt pierwszy wzorcowego regulaminu strzelnic wskazuje, że prowadzący strzelanie prowadzi książkę pobytu na strzelnicy, w której wpisuje się:

1. Imię i nazwisko osoby korzystającej ze strzelnicy
2. Numer pozwolenia na broń oraz nazwę organu wydającego pozwolenie na broń LUB adres zamieszkania (w przypadku, gdy korzystający nie posiada pozwolenia na broń)
3. Oświadczenie korzystającego o zapoznaniu się z regulaminem strzelnicy, co potwierdza się własnoręcznym podpisem

Te trzy informacje są obligatoryjne, jednak właściciel strzelnicy może dodać kolejne rubryki do rejestru. Najczęściej dodawana jest data, co ma charakter czysto organizacyjny i jest praktycznym ułatwieniem czytania książki. Niektóre podmioty idą jednak o krok dalej i wpisują godzinę wejścia i wyjścia ze strzelnicy. To jednak jest niepotrzebnym dokładaniem sobie obowiązku, a też nie każda osoba będąca pierwszy raz na strzelnicy zapamięta, by po tak emocjonującym doznaniu wpisać godzinę wyjścia z obiektu. Na strzelnicach, gdzie trenują zawodowcy i olimpijczycy niekiedy dodaje się także informację o zajmowanym stanowisku. Jednak i tutaj widzimy niepotrzebne komplikowanie prostych procedur.

Dlaczego osoby z pozwoleniem na broń nie wpisują adresu?

Doskonale wiemy, ze dane osobowe powinny być odpowiednio zabezpieczone przed nieautoryzowanym dostępem. Jednak każdy z nas jest tylko człowiekiem i książka pobytu może zostać zgubiona lub skradziona. Gdyby osoby posiadające pozwolenie na broń wpisywały – poza numerem legitymacji strzeleckiej – swój adres zamieszkania, doszłoby do bardzo groźnej sytuacji. Przestępcy mogliby wykorzystać wiedzę odnośnie zamieszkania posiadacza broni do włamania i kradzieży lub siłowego zaboru broni. I jedna i druga sytuacja naraziłaby społeczeństwo na niebezpieczeństwo, dlatego ta kwestia jest rozwiązana sensownie. Nawet jeśli policja będzie miała pytania wobec posiadacza broni, może ustalić jego adres zamieszkania na podstawie podanego numeru legitymacji. 

Czy książka pobytu na strzelnicy musi być papierowa?

Chociaż nazwa “książka” sugeruje, że powinna ona być w papierowej wersji, to w istocie jej materialna postać nie jest ważna. Jedne strzelnice decydują się na proste zeszyty podobne do dzienników szkolnych. Inne wręcz przeciwnie – tworzą grube książki z ozdobną oprawą, które wyglądają niczym tomy epopei narodowej. Jeszcze inne stawiają na praktyczne rozwiązania i drukują przygotowane wcześniej tabelki, a następnie wpinają kartki do segregatora. Co bardziej nowoczesne strzelnice decydują się na cyfryzację danych i wprowadzenie elektronicznej książki pobytu na strzelnicy, w której podpis nanoszony jest poprzez ekran dotykowy. Nasza praktyka pokazuje jednak, że najprostsze rozwiązania, czyli zeszyty dostępne “od ręki” w sklepach strzeleckich lub drukowane i wpinane do segregatora kartki sprawdzają się najlepiej.

Dobra impreza integracyjna – czyli jaka?

Niektórzy pracownicy wątpią w sens organizowania imprez integracyjnych. Jedni uważają, że po pracy nie ma potrzeby, by integrować się z ludźmi. Inni z kolei traktują takie imprezy jako okazję na darmowe jedzenie i alkohol. Dlatego już na starcie warto zaskoczyć swoich pracowników i zaciekawić ich oryginalnym pomysłem na imprezę integracyjną. Strzelnica – w porównaniu z kolejnym wyjściem na piwo czy pizzę – okaże się o wiele bardziej interesującą koncepcją. A to właśnie wzbudzenie zainteresowania, które warunkuje wysoką frekwencję jest jednym z warunków dobrej imprezy integracyjnej. Opieka profesjonalnej obsługi oraz wykwalifikowanych instruktorów to kolejny aspekt, który sprawia, że impreza integracyjna będzie mile wspominana. Czy jednak strzelnica to odpowiednie miejsce na imprezę integracyjną? Czy wszyscy pracownicy – a w szczególności kobiety – będą cieszyć się z takiego pomysłu?

Impreza integracyjna na strzelnicy

Na pierwszy rzut oka “impreza” i “strzelnica” nie łączą się ze sobą. Pierwsze kojarzy się z zabawą, alkoholem i luźną atmosferą, drugie z musztrą i dużą odpowiedzialnością. Mamy jednak na to sposób – organizowane przez nas imprezy integracyjne i wyjścia firmowe to doskonała zabawa w bezpiecznych warunkach. Już od wejścia zostaniecie przywitani w sympatycznej atmosferze przez naszego szefa wyszkolenia – Tadeusza Dubickiego. Przy kawie, herbacie, słodkim poczęstunku i anegdotach zostaniecie wprowadzeni w zakres teoretyczny korzystania z broni palnej. Po krótkim szkoleniu teoretycznym zaprosimy Was na osie strzeleckie, gdzie będziecie mieli do dyspozycji broń krótką i długą. W trakcie strzelania przygotujemy dla Was ognisko z grillowanymi kiełbaskami, chlebem ze smalcem i ogórkami oraz soki i wodę. Dla chętnych zorganizujemy pizzę lub pełne zestawy obiadowe, a dla dojeżdżających – nocleg w pobliskim hotelu.

Akademia Obrony Saggita – strzelnica dla firm

Impreza integracyjna przygotowana przez Akademię Obrony Saggita to dobry pomysł dla każdego. Dla osób, które nigdy wcześniej nie strzelały, przygotowaliśmy krótki poradnik – warto się z nim zapoznać. Całość wydarzenia potrwa około 4-5 godzin i scenariusz bazuje na podstawowym kursie Basic Shooting Operator. Z jednej strony mamy więc naukę praktycznych umiejętności, z drugiej – frajdę i niezapomniane emocje. Każdy uczestnik będzie mógł sprawdzić swoje umiejętności z pistoletem Glock, strzelbą gładkolufową, doskonale znanym Kałasznikowem, karabinkiem Mossberg MMR czy karabinem wyborowym Remington 700. Na specjalne życzenie umożliwimy strzelanie z karabinu snajperskiego Barrett 98b – niedostępnego na klasycznych strzelnicach komercyjnych. Całość zostanie zwieńczona certyfikatem uczestnictwa, a uczestnicy będą mogli zabrać wystrzelone łuski i swoje tarcze na pamiątkę.

Dlaczego warto z nami współpracować?

Akademia Obrony Saggita to wyjątkowe miejsce stworzone przez pasjonatów pod przywództwem weterana wojsk specjalnych. Na rynku funkcjonujemy już od ponad dwóch dekad, a przez ten czas zbudowaliśmy klub strzelecki liczący kilkuset członków oraz szkołę krav magi. Nie jesteśmy kolejną, typową strzelnicą komercyjną – nie kupujesz u nas pakietu strzałów z konkretnej broni, by po kilkunastu minutach wyjść z niczym. U nas płacisz przede wszystkim za doświadczenia i emocje, a przekazane przez nas kompetencje na długo zostają w pamięci. Nie limitujemy amunicji – zależy nam, żeby nasi kursanci umieli skutecznie korzystać z broni. W razie trudności obsługi któregokolwiek karabinu jeszcze raz tłumaczymy proces strzelania, a przy okazji bezpłatnie dołożymy kilka naboi. Jesteśmy otwarci na współpracę i wsłuchujemy się w potrzeby naszych klientów, współpracujemy w zakresie tworzenia scenariuszy imprez integracyjnych. Wszystkie zainteresowane firmy zachęcamy do kontaktu mailowego w celu omówienia szczegółów potencjalnej współpracy. Nasze strzelnice znajdują się w Poznaniu oraz w Biernacicach koło Ząbkowic Śląskich (ok. 80 minut od Wrocławia).

Czym jest broń myśliwska?

Aby zrozumieć samą istotę sztucera i wskazać różnicę między tą bronią a karabinem sportowym, należy najpierw poznać ideę broni myśliwskiej. Do kategorii broni myśliwskiej zaliczymy absolutnie wszystko, co służy do polowania na zwierzynę: od prehistorycznych włóczni przez noże z głownią stałą aż po palną broń myśliwską. Jak można się domyślić, ostatnia z kategorii broni nie jest ogólnodostępna – konieczne jest uzyskanie zezwolenia, o czym powiemy więcej na końcu tekstu. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz, broń myśliwska spełnia poniższe kryteria łącznie:

• Przy maksymalnym załadowaniu można oddać z niej nie więcej niż 6 pojedynczych strzałów;
• Przy broni samopowtarzalnej w magazynku mogą znajdować się co najwyżej 2 naboje;
• Energia pocisku w odległości 100 metrów od wylotu lufy musi być nie mniejsza niż 1000 J;
• Nie jest to broń krótka (pistolety, rewolwery), nawet jeżeli energia wystrzelonego pocisku i konstrukcja magazynka spełniają powyższe kryteria;

Sztucer a karabin – różnice

Już po pierwszych dwóch kryteriach zauważymy różnicę pomiędzy sztucerem a karabinem. Podczas gdy karabiny samopowtarzalne mieszczą w sobie 20 lub 30 naboi w magazynku + 1 w komorze, w sztucerach możliwe jest załadowanie naboi w układzie maksymalnie 5 + 1. Nie bez znaczenia jest też walor użytkowy – sztucery są z reguły nieco cięższe i mniej mobilne niż karabiny i karabinki, które muszą oferować doskonałe walory użytkowe na strzelnicy sportowej lub polu walki. Nie są też rzadkością powtarzalne karabiny wyborowe, np. ASR Multi Caliber, gdzie możliwe jest załadowanie broni w układzie 10 + 1. Sztucera nie można klasyfikować do kolejnego grona – czyli karabinów snajperskich – z uwagi na mniejszy zasięg skuteczny. Przy karabinach snajperskich taki zasięg sięga od 100 do 2000 metrów, zaś przy sztucerach mówimy maksymalnie o 300-350 metrach. Jeśli zaś mowa o karabinkach sportowych, czyli popularnie zwanych kbks-ach, to w tym wypadku energia pocisku od wylotu będzie znacznie słabsza. Tak więc całkowicie uzasadnione jest oddzielenie sztucerów od innych karabinów. 

Co to jest i do czego służy sztucer?

Wiele osób uważa, że słowo “sztucer” pochodzi od niemieckiego “schiessen”, czyli “strzelać” lub “der Schuss”, czyli “strzał”. Geneza tego słowa wzięła się jednak od słowa “stutzen”, czyli obcinać, a jest to nawiązanie do skróconej lufy względem łoża broni, za które nie wystawała.Sztucer to specyficzny rodzaj myśliwskiej broni palnej, który w świecie sportowym można byłoby przyrównać do karabinka wyborowego. Sama palna broń myśliwska stanowi jedynie wycinek ogółu broni palnej, ograniczony do jednostek jednostrzałowych, powtarzalnych i samopowtarzalnych. Nie spotkamy tu modeli samoczynnych czy też samoczynno-samopowtarzalnych, bo i po co myśliwemu broń maszynowa. Strzał myśliwego musi być precyzyjny, zadany z dokładnością i pewnością i właśnie takie wymagania stawia się przed sztucerem. Sztucer posiada lufę gwintowaną, której zadaniem jest ustabilizowanie toru lotu pocisku, szczególnie na dłuższe odległości. Stosuje się go do polowania na grubą zwierzynę łowną, np. łosie, jelenie, dziki. Nie strzela się z nich do ptactwa – do tego zadania służy dubeltówka lub bok (także poprawny zapis: bock), gdzie miotany jest drobny śrut. 

Pozwolenie na broń myśliwską

Pozwolenie na broń to jedna z najczęstszych przyczyn, dla których nowe osoby zapisują się do klubów sportowych czy kół myśliwskich. Chociaż w Akademii Obrony Saggita nie ma możliwości uzyskania pozwolenia na broń myśliwską (możliwość ta dotyczy jedynie broni sportowej), to znane nam są procedury kwalifikacyjne. Podstawą jest zapisanie się do lokalnego koła łowieckiego, by uzyskać status członka Polskiego Związku Łowieckiego. Następnie należy złożyć wniosek o odbycie stażu w kole łowieckim wraz z kursem – staż trwa 12 miesięcy, kurs około 2-3 miesięcy i pozwala zgłębić tajniki łowiectwa. Po tym okresie, który będzie dla Ciebie nieustannym szkoleniem, możesz przystąpić do egzaminu łowieckiego. Składa się on z trzech części – egzaminu pisemnego (100 pytań, minimum 80% poprawnych odpowiedzi), egzaminu ustnego (3 pytania oceniane w skali od 1 do 5, minimum 9 punktów za całość) oraz egzaminu praktycznego. Po pomyślnym zaliczeniu egzaminu możliwe jest już posługiwanie się bronią myśliwską, ale jeszcze nie jej posiadanie. Aby stać się właścicielem broni myśliwskiej, należy odbyć badania lekarskie, w tym też badania psychologiczne oraz złożyć wniosek do Wydziału Postępowań Administracyjnych o wydanie pozwolenia i promesy na zakup broni.

Co to jest broń czarnoprochowa?

Jak sama nazwa wskazuje, broń czarnoprochowa to szeroki zakres broni palnej, w której wykorzystuje się czarny proch jako mieszaninę miotającą. Mówiąc prościej – to ten typ broni, gdzie wystrzał następuje dzięki wykorzystaniu czarnego prochu. Ten typ broni powstawał już w XIV wieku i choć konstrukcja była prymitywna, to w obronie oblężonego miasta okazywała się niezastąpiona. Pierwotnie wytwarzane rusznice i pertynały z czasem dopracowano, by w XVI wieku w formie muszkietów i arkebuz zawitała na polu bitwy. Przełom XVII i XVIII wieku przyniósł nowe rodzaje broni czarnoprochowej – rewolwery, początkowo jednostrzałowe, z czasem wielostrzałowe oraz garłacze, czyli wariant pośredni między rewolwerem a muszkietem. Współcześnie używaną broń palną przypomina rewolwer czarnoprochowy z magazynkiem bębnowym, np. Remington 1858 czy Colt Navy model 1851 widoczny na zdjęciu okładkowym.

Jaka broń czarnoprochowa jest w Polsce legalna?

Tak naprawdę dostępna bez zezwolenia jest każda broń czarnoprochowa, która została wytworzona przed 1885 rokiem. Czy to oznacza, że trzeba przeczesywać sklepy z antykami, by znaleźć swój wymarzony muszkiet, rewolwer lub garłacz? Nie – bez zezwolenia jest także legalna nowa broń czarnoprochowa, o ile jest repliką egzemplarzy sprzed 1885 roku. Jeśli chodzi o gatunki legalnej broni czarnoprochowej, to mamy całkiem spory wybór: pistolet skałkowy, rewolwer, karabin (broń używana do polowań), muszkiet (broń używana w celach militarnych), strzelba, dubeltówka czy garłacz. Wpisując frazę “broń czarnoprochowa – cena” możemy się nieco zdziwić, ponieważ ta jest z reguły wyraźnie tańsza niż standardowa broń strzelecka. Przykładowo, najtańsze repliki Remingtona 1858 od włoskiego producenta Pietta to koszt rzędu 1500-1700 złotych (stan na kwiecień 2023 roku). Dość powszechny rewolwer Taurus 889 kosztuje około 2900 złotych, a pistolet Glock 17 to wydatek rzędu 3500 złotych.

Jak i gdzie kupić czarny proch?

O ile zakup broni czarnoprochowej nie stanowi problemu, o tyle znacznie trudniej dostać “paliwo” do niego, czyli czarny proch. Może być on sprzedawany tylko tej osobie, która jest legalnym posiadaczem broni czarnoprochowej. I tu dochodzi do paradoksu – skoro nie jest wymagane posiadanie pozwolenia na broń czarnoprochową, to jak udowodnić, że jest się posiadaczem takiego egzemplarza? Rozwiązaniem jest Europejska Karta Broni Palnej wydawana przez Wojewódzkiego Komendanta Policji na wniosek posiadacza broni. Taka karta wydawana jest na okres 5 lat, a do wniosku składa się dwa zdjęcia, dokument potwierdzający prawo własności oraz potwierdzenie wniesienia opłaty skarbowej (105 zł, stan na kwiecień 2023 roku). Z Europejską Kartą Broni Palnej możemy nabyć czarny proch, ale tylko poprzez sprzedaż stacjonarną.

Akcesoria do broni czarnoprochowej

Broń czarnoprochowa i proch to nie wszystko, czego będziemy potrzebować do strzelania. Poza tymi elementami konieczne jeszcze okażą się:

• Kapiszony – działają niczym spłonka, inicjując strzał z broni;
• Kule – odpowiednie dla danego kalibru, będą wystrzeliwane z broni;
• Prochownica – “miarka” odmierzająca odpowiednią naważkę prochu;
• Przybitka – element oddzielający czarny proch od kuli;
• Smar – niezbędny do czyszczenia broni czarnoprochowej;
• Wycior – kolejny element służący do czyszczenia broni;
• Klucz do kominków – pomaga w rozładowaniu zacięcia;

Zestaw startowy stanowiący jednorazową inwestycję, czyli prochownica i klucz do kominków to wydatek rzędu 150-200 złotych. Pakiet pozwalający na oddanie około 50 strzałów (kapiszony, kule, przybitka) to koszt około 100 złotych. Zestaw do czyszczenia, czyli smar i wycior zamknie się w 70-80 złotych. Do tego należy doliczyć koszt czarnego prochu – od 300 do 500 złotych za kilogram.

Broń samoczynna – co to jest?

Karabiny samoczynne doskonale znamy z filmów i gier, choć na co dzień nie używa się ich dość często. To broń automatyczna, która umożliwia prowadzenie wyłącznie ognia ciągłego, bez oddawania pojedynczych strzałów. Z takiej broni strzały oddawane są do momentu zwolnienia języka spustowego lub wyczerpania amunicji. Najprostszym przykładem tego typu broni jest niemal większość karabinów maszynowe, np. RPD, M60, FN Minimi. Zastosowanie broni samoczynnej jest dość wąskie i ogranicza się do prowadzenia ognia zaporowego. Znacznie szersze zastosowanie broni samoczynnej znajdziemy w pojazdach wojskowych – w czołgach stanowią broń dodatkową (obok działa), a w lekkich pojazdach opancerzonych broń główną.

Broń samopowtarzalna – co to jest?

Z bronią samopowtarzalną zetknął się każdy, kto choć raz spotkał policjanta, konwojenta czy członka klubu Akademii Obrony Saggita z pozwoleniem na broń.To broń automatyczna, która umożliwia oddawanie pojedynczych strzałów bez ręcznego przeładowywania po każdym strzale. W tym przypadku nie ma możliwości prowadzenia ognia ciągłego, choć zręczny strzelec jest w stanie szybko i celnie oddawać strzały z wysoką szybkostrzelnością. Najprostsze przykłady broni samoczynnej to wszelkiego rodzaju pistolety – Glock 17, H&K USP, Walther P99 czy CZ P-07 Kadet. Jednak nie tylko ten podtyp broni zaliczymy do egzemplarzy samopowtarzalnych. W czasach II Wojny Światowej dużą popularnością cieszyły się karabiny samopowtarzalne, takie jak M1 Garand, Gewehr 43, a z współcześnie używanej broni – karabinek SWD.

Broń samoczynno-samopowtarzalna – co to jest?

Broń samoczynno-samopowtarzalna to połączenie broni strzelającej ogniem ciągłym i ogniem pojedynczym bez przeładowania. Jest to najpopularniejszy typ współcześnie produkowanej broni i znajduje się na wyposażeniu praktycznie każdej formacji zbrojnej na świecie. Zmiana trybu ciągłego na pojedynczy dokonywana jest najczęściej poprzez selektor ognia, jednak są takie modele broni, gdzie o trybie ognia decyduje głębokość wciśnięcia spustu (np. Steyr AUG). Do broni samoczynno-samopowtarzalnej kwalifikuje się niemal wszystkie pistolety automatyczne (Beretta 93R, CZ 75 Auto), pistolety maszynowe (MP5, PM-63 Rak), karabiny automatyczne (MSBS Grot, M4 Carbine) i niektóre karabiny maszynowe (MG 34, RPK). Strzelby niepracujące w trybie pump-action również w większości kwalifikują się do broni samoczynno-samopowtarzalnej (Benelli M4, AKSA S4).

Broń powtarzalna – co to jest

Broń powtarzalna to taki rodzaj broni, która jest wyposażona w magazynek, ale po każdym strzale konieczne jest jej przeładowanie. To broń nieautomatyczna, dlatego od strzelca wymaga się więcej pracy, niż w przypadku obsługi broni samoczynnej, samopowtarzalnej i samoczynno-samopowtarzalnej. Nie oznacza to jednak, że jest to uzbrojenie niepraktyczne – wręcz przeciwnie, większość modeli charakteryzuje się znaczną siłą ognia. Do broni powtarzalnej zaliczają się praktycznie wszystkie karabiny snajperskie – Barrett 98b, CheyTac M200 Intervention, WKW Wilk oraz większość karabinów wyborowych – Remington 700, Sako TRG-21, M24 SWS. Do tej grupy kwalifikują się również rewolwery – S&W Model 500, Colt Python, Taurus 357h. 

Broń jednostrzałowa – co to jest?

Specyficznym i współcześnie bardzo rzadko spotykanym rodzajem uzbrojenia jest broń jednostrzałowa. Jak nazwa wskazuje, jest to broń, w której każdy nabój musi być ręcznie wprowadzony do komory nabojowej. Ten typ broni nie posiada magazynka, toteż jest zdecydowanie najmniej poręczny. Ze względu na swoją konstrukcję, broń jednostrzałowa jest współcześnie wykorzystywana w zawodach sportowych (Remington XP-100) i w myślistwie (Bergada BA13), ewentualnie zdobi ściany muzeów uzbrojenia (pistolety skałkowe, muszkiety). Prawdopodobnie najbardziej znanym modelem broni jednostrzałowej na świecie jest Winchester Model 1885 Single Shot, a w Polsce – granatnik Pallad-D.

Co robić na majówkę 2023?

Pytanie odnośnie planów na majówkę pada w większości polskich domów i w wielu sytuacjach odpowiedź brzmi “to zależy”. Pierwsza kwestia to oczywiście finanse – w tym roku niewielu z nas może pozwolić sobie na rodzinne wczasy w Egipcie czy wyjazd nad polskie morze. Poszukujemy więc tańszych alternatyw, głównie w okolicy zamieszkania. Drugim elementem jest pogoda – zarówno temperatura, jak i obecność opadów. Nikt z nas nie chce przecież jechać nad jezioro tylko po to, by cały weekend majowy siedzieć schowany przed burzą. Majówka 2023 zapowiada się pochmurno – deszczu co prawda nie będzie, a choć temperatura będzie wynosić przyjemne 14-15 stopni Celsjusza, to o słońcu można zapomnieć. W takim wypadku ciekawą propozycją wydaje się majówka na strzelnicy w Poznaniu lub w Biernacicach koło Ząbkowic Śląskich. Szczególnie ciekawą, jeśli mieszkacie w Poznaniu, we Wrocławiu lub okolicach i nie chcecie spędzić weekendu majowego w domu lub w mieście.

Majówka na strzelnicy – czy to dobry pomysł?

Odskocznia w postaci strzelnicy na otwartym obiekcie to doskonała forma rekreacji w gronie pasjonatów strzelectwa. Wspomniana wcześniej aura jest doskonała do treningu i nauki – słońce nie będzie oślepiać, a brak deszczu i upału zwiastuje przyjemne samopoczucie. Dodajmy do tego, że dostępne będą osi zarówno z bronią długą – w tym tor do skeeta – oraz krótką. Poza strzelaniem będzie chwila na integrację, lepsze poznanie naszego środowiska klubowego i rozmowy z Założycielem Akademii Obrony Saggita – Tadeuszem Dubickim. Na miejscu klasycznie już rozpalamy ognisko, co oznacza kiełbaski z rusztu i okazje do rozmów i poznania naszych instruktorów. Wszystko przebiega w sympatycznej atmosferze, a cała oprawa nieco przypomina piknik z elementami militarnymi. Mile widziani są zarówno nasi członkowie z wieloletnim stażem, jak również osoby dopiero rozpoczynające swoją przygodę ze strzelectwem. A jeśli Wy lub Wasi znajomi chcecie przeszkolić się z zakresu obsługi broni, to koniecznie zajrzyjcie do nas 6 maja – organizujemy kompleksowy pakiet szkoleń!

Majówka na strzelnicy 2023 z Akademią Obrony Saggita

W trakcie weekendu majowego strzelnica będzie przeznaczona do użytku wewnętrznego. Oznacza to, że możliwość wejścia będą mieli klubowicze Akademii Obrony Saggita. Jeśli nie należycie do naszego klubu, a chcielibyście zapisać się lub dowiedzieć się więcej, skontaktujcie się z nami mailowo lub telefonicznie. Jeżeli macie już plany majówkowe lub interesują was szkolenia strzeleckie, to serdecznie zapraszamy Was 6 maja na szeroki pakiet BSO, MSO i ISO. Pierwszy z nich to Basic Shooting Operator, czyli wprowadzenie w świat strzelectwa od podstaw. Poznacie w praktyce różne rodzaje broni – od pistoletu Glock 17 przez strzelbę gładkolufową aż po karabiny AK, AR-15 i karabin wyborowy Remington 700. Medium Shooting Operator to nieco bardziej zaawansowany kurs obejmujący strzelanie dynamiczne i bezpieczne poruszanie się z bronią krótką gotową do oddania strzału. Trzeci kurs dedykowany jest zaawansowanym strzelcom – Instinctive Shooting Operator pomaga nauczyć się pracy w niedoczasie i celnego strzelania z biodra.

Dlaczego warto skorzystać z kursów strzeleckich?

Nauka strzelania w Akademii Obrony Saggita to połączenie przyjemnego z pożytecznym. Przyjemne, ponieważ możliwość przestrzelania zróżnicowanych jednostek broni daje ogromną satysfakcję i niezapomniane emocje. Uczucia te są tym silniejsze, jeśli w trakcie kursu wszystkie strzały trafiają do celu – duma i radość jest wówczas ogromna. Pożyteczne zaś, ponieważ zajęcia kształtują nowe, cenne kompetencje. Wiedząc, jak bezpiecznie posługiwać się bronią palną i skutecznie oddawać strzały do celu, zyskujecie bezcenne umiejętności. Oczywiście życzymy Wam, byście nigdy nie musieli z nich korzystać w sytuacji kryzysowych, ale by były Waszym nowym hobby podczas strzelectwa sportowego. Podczas dalszej edukacji dowiecie się, jak ochronić bliskie osoby w kontakcie z napastnikiem (Defensive Shooting Operator) oraz w jaki sposób skutecznie strzelać w nocy (Night Vision Shooting). U nas nie ma wyliczonej amunicji – liczy się to, w jakim tempie robicie postępy. Jeśli z danym segmentem będziecie mieć problem, to powtórzymy go, otrzymacie dodatkowy przydział amunicji i będziemy razem ćwiczyć do momentu, aż przyswoicie nową technikę. Dzięki temu każdy będzie zadowolony – my z wyszkolonych uczestników, a Wy z niesamowitej przygody na strzelnicy.

Strzelanie z biodra – fikcja kontra rzeczywistość

Co łączy filmy “Rambo”, “Psy” oraz serię gier “Call of Duty”? To, że w pewnym momencie bohaterowie strzelają z biodra, co wygląda niezwykle efektownie. Jednak czy poza “efektem wow” takie strzelanie jest praktykowane? W jednym z pierwszych wpisów na blogu rozprawiliśmy się z serią hollywoodzkich wytworów w strzelectwie. Pisaliśmy między innymi o strzelaniu z dwóch rąk, korzystania z ognia ciągłego oraz właśnie o strzelaniu z biodra. Wspomnieliśmy tam, że – w przeciwieństwie do innych mitów kinematografii – strzelanie z biodra jest praktykowane. Co więcej, może ono być niezwykle użyteczne w przypadku silnego niedoczasu, gdy nie ma czasu na zgrywanie przyrządów i oddawanie precyzyjnego strzału. Warto też dodać drugą sytuację, w której strzelanie z biodra okaże się pomocne, a mianowicie gdy warunki oświetlenia są na tyle złe, że zgrywanie przyrządów strzeleckich może się okazać większą przeszkodą aniżeli pomocą.

Strzelanie z biodra w silnym niedoczasie

O pojęciu “silny niedoczas” mówimy w sytuacji, gdy napastnik znajduje się poniżej dystansu zero. Na temat tego, czym jest dystans zero i dlaczego jest on niezwykle istotny w kwestii broni krótkiej dowiecie się więcej na naszym szkoleniu Basic Shooting Operator. Zbliżenie się napastnika poniżej dystansu zero jest niebezpieczne, a zagrożenie dodatkowo rośnie, jeśli agresor dysponuje narzędziem tnącym lub obuchowym. W takiej sytuacji możemy spróbować odskoczyć, na co jednak w przestrzeni miejskiej nie ma zbyt wiele przestrzeni, ponadto wciąż nie pozbędziemy się zagrożenia. Nie ma tutaj ani czasu na wyprostowanie rąk z bronią, ani tym bardziej zgrywania przyrządów celowniczych. Jedynym wyjściem jest zatem możliwie jak najszybsze dobycie broni, przeładowania jej i oddania strzałów z biodra. Technika ta nie jest łatwa do zastosowania, a jej nieumiejętne wykorzystanie może skończyć się fatalnie. Nie zmienia to jednak faktu, że będąc w silnym niedoczasie jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest oddawanie strzałów z biodra.

Strzelanie z biodra w warunkach słabego oświetlenia

W życiu mogą zdarzyć się także i takie sytuacje, w których konieczne będzie odparcie zagrożenia przy słabym oświetleniu lub jego braku. Doskonałym przykładem jest nocne włamanie do mieszkania, gdzie bez włączonego światła konieczne jest zlokalizowanie napastnika. Wyciągając przed siebie dłoń z bronią narażamy się na dwa krytyczne niebezpieczeństwa. Pierwsze z nich to możliwość zawadzenia o przeszkodę, która wyda dźwięk, tym samym zdradzając naszą pozycję włamywaczowi. Drugie ryzyko to oślepienie, które wystąpi przy oddaniu strzału z bronią na wysokości naszych oczu. Na kilka sekund stracimy orientację i jeśli napastnik jest akurat w naszym pobliżu, może to się skończyć dla nas fatalnie. Aby zaradzić obu zagrożeniom, strzela się z biodra – nawet jeśli nasz strzał nie będzie celny, to rozbłysk nas nie oślepi, a my sami szybko naniesiemy korektę. Więcej na temat strzelania w nocy nauczycie się podczas szkolenia Night Vision Shooting.

Jak nauczyć się strzelania z biodra?

Dla osób, które chciałyby przyswoić tę umiejętność mamy dobrą wiadomość – w Akademii Obrony Saggita pomożemy Wam nauczyć się celnie strzelać z biodra. Taki moduł jest realizowany podczas szkolenia Instinctive Shooting Operator. Wiedząc już w jaki sposób obchodzić się z bronią krótką i strzelać w ruchu z poprzednich etapów, na tym kursie nauczycie się strzelania instynktownego. Po trwającym około 4 godzin szkoleniu będziecie w stanie prawidłowo zidentyfikować zagrożenie w silnym niedoczasie oraz oddacie celny strzał obezwładniający napastnika. Musicie jednak mieć świadomość, że taki kurs to dopiero wstęp i że wiele zależy od własnej pracy. Dobrą metodą do skutecznego przyswojenia umiejętności strzelania z biodra jest trening bezstrzałowy. O strzelaniu na sucho – jak potocznie nazywa się trening bezstrzałowy – pisaliśmy więcej we wcześniejszym artykule. Poza tym warto też pytać o pomoc naszych instruktorów, z którymi będziecie na bieżąco w kontakcie po przystąpieniu do klubu strzeleckiego.

Dlaczego warto kupić kaburę?

Każda osoba posiadająca własną broń powinna zainwestować w solidnej jakości kaburę. Oczywiście, nic nie stoi na przeszkodzie, by na każdy tor przenosić swój pistolet w walizce, jednak jest to rozwiązanie niepraktyczne i nieporęczne. Znacznie łatwiej wyposażyć się w dostosowaną do naszych potrzeb kaburę. Przede wszystkim będziemy mieli pewność, że nasza broń jest cały czas przy nas i że nie dojdzie do jej zgubienia lub kradzieży. Ponadto wyrabiamy w ten sposób pamięć mięśniową, poprawiając chwyt przy dobyciu oraz skracając czas wykonania samej czynności. Pozostaje też kwestia bezpieczeństwa – przenoszenie broni w kaburze jest wymagane regulaminem na niemalże każdej strzelnicy, podczas gdy przemieszczanie się z pistoletem w dłoni jest zabronione. Tak więc nie tylko wygoda i komfort, ale też poczucie bezpieczeństwa i pewności przemawiają za zakupem kabury.

Najpopularniejsze rodzaje kabur

Wyposażenie strzeleckie ma to do siebie, że praktycznie każdy element, każdy ochraniacz i każdy dodatek jest ściśle dopasowany do strzelca. Co za tym idzie – jeden przedmiot może występować w rozmaitych kombinacjach. Tak też jest z kaburami, które przybierają różne formy zależnie od sposobu przenoszenia i korzystania z broni. Na pytanie “jaka kabura do pistoletu”, uzyskamy szereg rozmaitych odpowiedzi, na przykład:

• Kabura wewnętrzna do spodni – pistolet przenoszony jest skrycie w spodniach, kabura i broń znajdują się pod nieco luźniejszymi spodniami;
• Kabura wewnętrzna na pasie – pistolet przenoszony jest w ukryciu na brzuchu lub na boku, kabura i broń znajdują się pod koszulą, T-shirtem lub bluzą;
• Kabura wewnętrzna na szelkach – pistolet przenoszony jest w kaburze znajdującej się pod pachą, do skrytego przenoszenia pod marynarką lub odzieżą wierzchnią;
• Kabura na kostkę – bardzo rzadko spotykana, relikt przeszłości znany z filmów szpiegowskich do dyskretnego przenoszenia broni pod spodniami;
• Kabura kieszonkowa – kolejna rzadko spotykana kabura, którą przyczepia się do wnętrza kieszeni, sprawdza się tylko w przypadku małych pistoletów;
• Kabura zewnętrzna na pasku – pistolet przenoszony jest w kaburze zaczepionej o pasek na spodniach, jeden z najpopularniejszych modeli;
• Kabura zewnętrzna na udo – pistolet znajduje się przy udzie, najpopularniejszy i najłatwiejszy w korzystaniu model kabury, który traci na dyskrecji;
• Kabura w formie zewnętrznej saszetki – zwana również fanny pack, do złudzenia przypomina tzw. nerkę, w której dyskretnie można przenosić broń.

Kabura uniwersalna czy dedykowana?

Przeglądając oferty rynkowe, dość szybko zauważymy, że można trafić na dwa główne typy kabur – uniwersalne oraz dedykowane. Te pierwsze pasują do zdecydowanej większości standardowych pistoletów (nie mylić z rewolwerami!). Z takich też kabur korzystają adepci strzelectwa, którzy przychodzą na kursy organizowane przez Akademię Obrony Saggita. Ich niekwestionowaną zaletą jest właśnie rzeczona uniwersalność. Bez trudu można dopasować ją do postury strzelca, np. szerokości uda czy budowy biodra. Ponadto wejdzie tam niemal każdy egzemplarz pistoletu, dzięki czemu posiadacz kilku różnych modeli nie musi kupować oddzielnej, dedykowanej kabury. Z drugiej strony kabury dedykowane są znacznie lepiej dopasowane, co przekłada się na lepsze czucie, łatwiejsze dobywanie oraz chowanie pistoletu. Jeśli więc korzystacie z jednego rodzaju broni i zależy Wam na jak najlepszym dopasowaniu, możecie wybrać kaburę dedykowaną konkretnemu egzemplarzowi. Niezależnie od wyboru pamiętajcie – na kaburze nie warto oszczędzać, będzie Wam służyć przez dziesiątki lat.

Posiadanie broni – prawa, ale i obowiązki

Zdecydowana większość osób przystępuje do klubu strzeleckiego z nadzieją, że i one w pewnym momencie będą posiadaczami broni palnej. To bez wątpienia przywilej, który wiąże się ze żmudną drogą, na której konieczne jest wykazanie się pewnymi zasobami wiedzy oraz umiejętnościami praktycznymi. Jednakże wraz z prawami, przywilej ten pociąga zbiór restrykcyjnych obowiązków wskazanych wprost w ustawodawstwie. Najwięcej takich obowiązków znajdziemy w Ustawie o broni i amunicji, choć odwołania znajdują się także m.in. w kodeksie karnym czy rozporządzeniach ministrów właściwych. Obowiązki dotyczące posiadania broni tyczą się praktycznie wszystkich aspektów życia tegoż posiadacza. Od sposobu pozyskania broni przez jej transport, użytkowanie, nabywanie do niej amunicji, zbywanie broni aż po jej deponowanie – te wszystkie aspekty są regulowane. Pośród praw i obowiązków należy zwrócić uwagę, że ustawodawca przewidział sytuację utraty broni palnej. W tym przypadku nie mówimy o prawach, a jedynie o obowiązkach i daleko idących konsekwencjach. Brak władztwa nad bronią upoważnionej do tego osoby możemy bez kozery nazwać śmiertelnym niebezpieczeństwem. Stąd też podstawowym obowiązkiem posiadacza broni stwierdzającego jej zgubienie lub kradzież jest niezwłoczne powiadomienie policji. Należy to zrobić nie później niż w ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia utraty broni.

Pojęcia utraty broni palnej i porzucenia broni palnej

Przygotowując się do egzaminu na patent strzelecki, konieczna jest znajomość zagadnień prawnych związanych z posiadaniem broni. Jednak nie tylko samo posiadanie broni będzie aspektem weryfikowanym na egzaminie teoretycznym. Może zostać również sprawdzona znajomość pojęć utraty broni palnej i jej porzucenia. W teorii może wydawać się, że jest to dokładnie to samo – czyli sytuacja, w której właściciel traci władztwo nad bronią nie poprzez legalne jej zbycie lub zezłomowanie. Różnica jednak polega na okolicznościach utraty tejże władzy, a dokładniej – na zamiarze właściciela. Jeżeli zrobił to celowo i / lub świadomie, wówczas mówimy o porzuceniu, czyli działaniu w zamiarze bezpośrednim. Taka sytuacja zdefiniowana jest w ustawie o broni i amunicji i sklasyfikowana jest jako przestępstwo zagrożone karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeżeli mówimy o czynie niezamierzonym – czyli między innymi właśnie o kradzieży – wówczas dochodzi do klasyfikacji sytuacji jako “nieumyślna utrata broni palnej”. Choć tutaj mamy do czynienia z kodeksem karnym, czyli katalogiem penalizującym przestępstwa, to kara jest wyraźnie łagodniejsza. Sąd może bowiem nałożyć grzywnę, karę ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. Więcej na ten temat dowiecie się w trakcie specjalnego kursu przygotowującego na egzamin do uzyskania patentu strzeleckiego.

Kradzież broni – przypadek rozpatrywany indywidualnie

Każdy przypadek przestępstwa powinien być rozpatrywany indywidualnie, uwzględniając szereg zmiennych. Zupełnie inaczej będzie traktowana osoba, która świadomie, w sposób lekkomyślny zostawiła broń “na widoku”, a inaczej osoba, która postępowała lege artis. Wielu kursantów zadaje nam pytanie: co się dzieje, gdy włamano się do domu, rozpruto sejf i mimo zabezpieczeń skradziono broń? Otóż nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi – nie ma gwarancji, że obędzie się bez poważniejszych konsekwencji. Z jednej strony Wy jako posiadacze broni dochowaliście obowiązku ustawowego, czyli przechowywaliście broń w sejfie odpowiedniej klasy, zamknięty, bez dostępu do broni ze strony osób postronnych. Z drugiej zaś jednak doszło do utraty broni palnej, bowiem nie jesteście w stanie zlokalizować jej, ani tym bardziej nią rozporządzać. Spodziewajcie się obszernego postępowania wyjaśniającego z licznymi ekspertyzami. Konieczne będzie wykluczenie upozorowania włamania i potwierdzenie, że Wasze postępowanie nie budzi wątpliwości. Jeśli nawet sąd odstąpi od wymierzenia kary lub umorzy postępowanie, to całą sytuacją z pewnością będzie się interesować Wydział Postępowań Administracyjnych Policji. Może on dążyć do cofnięcia wydanego pozwolenia na broń, co wiąże się z koniecznością obrony swojego stanowiska.

Celownik mechaniczny

Praktycznie każda broń – od pistoletu przez karabinki sportowe i wyborowe aż po lekkie karabiny maszynowe – posiada celownik mechaniczny. Jest to nic innego, jak muszka i szczerbinka lub muszka i przeziernik, które domyślnie znajdują się na broni. We współczesnej broni spotkamy najczęściej dwa typy celowników mechanicznych – szczerbinkowy i przeziernikowy. Pierwszy z nich spotkamy przede wszystkim na pistoletach, gdzie pomiędzy ramionami szczerbinki zgrywamy muszkę. Drugi z nich spotkać można w broni długiej i w tym wypadku w przezierniku, czyli specjalnym otworze zgrywamy muszkę. W broni długiej z wcześniejszej epoki – przede wszystkim w karabinach – spotkać można inne typy celowników mechanicznych. Najpopularniejsze niegdyś były celowniki ramkowe, schodkowe oraz krzywkowe. Nauka zgrywania przyrządów celowniczych stanowi podstawę naszych kursów strzeleckich, a w szczególności pierwszego stopnia, jakim jest Basic Shooting Operator.

Celownik optyczny

Spośród wszystkich celowników optycznych praktycznie każda osoba natrafiła przynajmniej na jeden z jego rodzajów, a konkretniej – na lunetę. To najpopularniejszy, ale nie jedyny rodzaj celowników optycznych, o czym zaraz powiemy. Celownik optyczny składa się z okularu, obiektywu z odpowiednim przybliżeniem oraz opisaną na nich siatką celowniczą. Powiększenia w takich celownikach przyjmują różną skalę, najpowszechniejsze modele umożliwiają wybór od trzy- do dwunastokrotnego przybliżenia. Istotą celowników optycznych jest oparcie celu na siatce celowniczej, która umożliwia poprawki ze względu na odległość i tzw. poprawki boczne. Ze względu na rozwój technologii wojskowej, celownik optyczny może być dodatkowo wyposażony w moduł noktowizyjny oraz termowizyjny. Pierwszy z nich wzmacnia szczątkowe oświetlenie, dzięki czemu jesteśmy w stanie operować przy bardzo słabych warunkach świetlnych. Drugi z nich pozwala rozpoznawać cele emitujące ciepło, często także identyfikować je (np. odróżnić człowieka od sarny).

Celownik optoelektroniczny

Celowniki optoelektroniczne to bardzo szeroka gama przyrządów powstałych do pracy w dynamicznych warunkach. Pod pojęciem “dynamiczne warunki” rozumiemy tu przede wszystkim konieczność szybkiego namierzania celu przy jednoczesnym zachowaniu szerokiego pola widzenia. Doskonale znają to z codziennej praktyki żołnierze trenujący w terenie zurbanizowanym oraz służby specjalne i to na ich karabinach czy pistoletach znajdziemy celowniki optoelektroniczne. Do tej grupy zaliczymy wszelkiego rodzaju kolimatory, celowniki holograficzne i laserowe. Najczęściej nie oferują one przybliżenia, jednak umieszczona na płytce podświetlana kropka lub siatka umożliwia błyskawiczne wycelowanie bez konieczności zgrywania przyrządów. Coraz popularniejszym rozwiązaniem stają się tzw. celowniki hybrydowe, czyli połączenie celownika holograficznego z dołączaną lunetą. Dzięki temu strzelec może błyskawicznie przełączyć się między celownikiem optycznym z powiększeniem 3x a celownikiem optoelektronicznym na bliski dystans.

Czy zawsze muszę korzystać z celownika?

We współczesnej wojskowości domyślnie instaluje się celowniki optyczne lub elektroniczne, zaś mechanicznych przyrządów używa się tylko w wyjątkowych sytuacjach. Nie ulega też wątpliwości, że przy pomocy kolimatora, lunety lub hybrydy można wiele zdziałać zarówno w strefie walk, jak i na zawodach strzeleckich. Jednak nie zawsze musisz korzystać z celownika optycznego lub optoelektronicznego. W pierwszej kolejności powinieneś opanować umiejętność strzelania przy pomocy klasycznego zgrywania muszki i szczerbinki. Dopiero potem zasadne będzie obeznanie się z różnej gamy celownikami optycznymi i optoelektronicznymi. Jeśli jednak będziesz biegle posługiwać się bronią, z pewnością będziesz w stanie “wyczuć” tor lotu pocisku względem jej ułożenia. Na tym bazuje szkolenie Instinctive Shooting Operator, czyli posługiwanie się bronią w sytuacji, gdy nie ma ani czasu ani miejsca na zgrywanie celownika mechanicznego. W trakcie kursu nauczysz się, jak celnie strzelać korzystający tylko i wyłącznie z wcześniejszego doświadczenia i instynktu.